Jego powstanie związane jest z postacią Juliana Józefa Różyckiego (1834-1919), magistra farmacji, przedsiębiorcy, inwestora i społecznika. Różycki kupił od Gotlieba Langnera i Wincentego Wodzyńskiego w 1874 roku nieruchomość mającą dziś nr 54. W 1881 roku wybudowano dla niego nietypową, bo wąską, trzypiętrową kamienicę, która rozciągała się wzdłuż całej posesji i przylegała do sąsiedniego budynku przy ul. Targowej 56 (obecnie funkcjonuje tam Centrum Kreatywności Targowa). Wyróżniająca się bryła kamienicy oraz fakt, że wraz z jej budową zerwano z ciągłością zabudowy na tej posesji świadczyły o tym, że już wówczas Julian Różycki mógł myśleć o placu przeznaczonym na targowisko. Po dziś dzień nie wiadomo jednak, czy pomysł ten narodził się w jego głowie, czy też może ktoś mu go podsunął, a on był jego realizatorem.
Od momentu powstania Bazar był miejscem, w którym znajdowało się wiele straganów, było słychać przekupki, działały szopy z jatkami, zaś wszystko funkcjonowało bez najmniejszego porządku. W lipcu 1882 roku od strony ulicy Targowej pojawiła się misternie wykonana, żelazna brama, prowadząca na jego teren. Pomiędzy dwoma żeliwnymi słupami umieszczono napis bazar w języku rosyjskim i polskim, które rozdzielał od siebie wizerunek syreny. Poniżej znajdowała się dekoracja w formie esownic. Całość dopełniały dwa proporce osadzone na kulach. Na początku XX wieku tuż za bramą pojawił się kiosk-syfon, który stał się znakiem rozpoznawczym Bazaru. Jego wysokość wynosiła 7 m i zbudowano go z drewna pokrytego blachą cynkową. W kiosku-syfonie sprzedawano wodę mineralną i słodycze. Rozebrano go najpewniej po 1935 roku, zaś dzisiaj nie brakuje osób, które chciałyby powrotu jego kopii na teren Bazaru.
Miejsce to działało nawet w czasie okupacji i można tutaj było kupić wiele rzeczy, w tym zakazane przez Niemców. Nie brakuje historii o tym, jak z materiałów pochodzących ze spadochronów szyto ubrania, czy opowieści o tym, w jaki sposób można było zabrać okupantowi parabellum. W czasie powstania warszawskiego w 1944 roku Bazar spłonął. W celu odbudowy zniszczonych stoisk i sklepów powołano Komitet Odbudowy Bazaru Różyckiego i już od 1945 roku ponownie zaczęły pojawiać się na nim budki i częściowo zadaszone stoiska.
Obecnie Bazar Różyckiego to nie tylko handel, ale również miejsce, w którym można dobrze zjeść, czy spędzić czas w rytmach muzyki.
Dofinansowanie zadania publicznego ze środków Ministerstwa Rozwoju i Technologii zgodnie z zawartą Umową nr III/16/P/63003/2820/21/DT.
Dofinansowanie zadania publicznego ze środków Ministerstwa Rozwoju i Technologii zgodnie z zawartą Umową nr III/16/P/63003/2820/21/DT.
